Να που βρέθηκε και νέο θέμα για την καφενειακή συζήτηση:
Ο «ενεχυροδανειστής», η μεγάλη οργάνωσή του και ο κύκλος εργασιών, οι σχέσεις του με πολιτικούς και δημοσιογράφους, και η βολική τοποθεσία του «χυτήριου» στο άβατο των Εξαρχείων.
Στη χώρα που το μπάχαλο είναι κανονικότητα, στον τόπο που οι ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται ανηλεώς μόνο κατά των αδυνάτων, εδώ που αποφυλακίζονται βαρυποινίτες και συλλαμβάνονται φτωχοδιάβολοι, στην πόλη που το να καταστρέψεις το πολυτεχνείο ή το πανεπιστήμιο χαρακτηρίζεται πλημμέλημα.
Γιατί μας προξενεί εντύπωση η περίπτωση του «ενεχυροδανειστή»; Με κύκλο €400,000 ημερησίως θα ήταν τουλάχιστον περίεργο να μην έχουν συναφθεί νομιμοφανείς σχέσεις με πολιτικούς και δημοσιογράφους. Και πού καλύτερα θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν το «χυτήριο», αν όχι στα Εξάρχεια όπου η παρουσία της αστυνομίας και των λοιπών αρχών είναι απαγορευμένη από τις λογής-λογής «συλλογικότητες»; Διαβάζω ότι τα «προϊόντα» τους τα έστελναν στην Τουρκία. Βεβαίως. Σωστά. Γιατί μόνον εκεί δεν θα γίνονταν «αδιάκριτες» ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση και τον τρόπο κτήσης των «προϊόντων».
Η περίπτωση του «ενεχυροδανειστή», κερασάκι στην τούρτα των υποθέσεων που μας απασχολούν εσχάτως, είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα μιας κοινωνίας που έχει πεθάνει και δεν το ξέρει.
Προηγούμενα άρθρα
