Σχετικά με την τραγωδία της πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική, κάνω μεγάλη προσπάθεια ο αντισυριζαϊσμός μου να μην θολώσει την κρίση μου. Δέχομαι, για την ανάγκη της συζήτησης, το «ασύμμετρο» των συνθηκών, τη διαχρονική ανοργανωσιά του κρατικού μηχανισμού , τον πανικό των υπευθύνων μπροστά σε μια τεράστια καταστροφή που δεν ήταν σε θέση να αποτρέψουν. Δεν πρόκειται απλώς για μια πυρκαγιά που έκαψε δάση και περιουσίες. Μιλάμε για μια τραγωδία τεράστιων διαστάσεων, με δεκάδες νεκρούς (εκτιμώ ότι θα υπερβούν τους 100). Άραγε στους πόσους νεκρούς, σε αυτή τη χώρα, θα υπάρξει στοιχειωδώς τσίπα για αναλάβει κάποιος την πολιτική ευθύνη με μια παραίτηση;
Η παραίτηση ενός υπουργού δεν προϋποθέτει σώνει και καλά προσωπική ευθύνη και ομολογία ανεπάρκειας ή ενοχής. Καταρχάς λειτουργεί ως συμβολική έκφραση οδύνης για ένα μεγάλο κακό. Κατά δεύτερο εκφράζει την αναγνώριση, από την πλευρά της Πολιτείας, της ανεπάρκειας στον έλεγχο και στην πρόληψη. Δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει που θα μπορούσε να προβλεφθεί ή να γίνει καλύτερα. Και ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει κίνητρο βελτίωσης ενός μηχανισμού. Αυτά όμως στον πολιτισμένο κόσμο.
Στη δική μας περίπτωση δεν υπάρχει καμία παραίτηση, ούτε καν σε κατώτερα επίπεδα της υπηρεσιακής δομής, δηλαδή εκεί που γίνεται πραγματικά η δουλειά. Κι όχι μόνο αυτό. Από τις αντιδράσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών του μου δημιουργείται η εντύπωση ότι το μόνο μέλημά τους είναι η πολιτική τους αυτοσυντήρηση. Ακόμα και με τον αριθμό των αγνοουμένων παίζουν παιχνίδι. Τον κρατούν μυστικό. Ή είναι ανίκανοι και αυτό το στοιχειώδες να διαχειριστούν. Δείχνουν οι υπεύθυνοι ότι δεν διαθέτουν συναίσθηση της τραγωδίας, δεν έχει κανένας καταρρεύσει ψυχολογικά, πρόκειται για στυγνούς εξουσιολάγνους, παχύδερμα.
Για το αν ο μηχανισμός έκανε αυτό που μπορούσε (και αναφέρομαι στους υπεύθυνους, υπουργό Προστασίας του Πολίτη και Γ.Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, αμφότεροι της ομάδας Κοτζιά, και όχι στους λεβέντες πυροσβέστες και τους ανθρώπους, επαγγελματίες και εθελοντές, που δείχνουν σε όλες τις περιπτώσεις τι σημαίνει καθήκον και ανθρωπιά) θα βγάλω συμπέρασμα όταν μάθω εάν πήγαν δυνάμεις και τι ώρα στη Λεωφόρο Μαραθώνος. Εκεί ίσως να υπήρχε μια ελπίδα να καθυστερήσουν τη φωτιά, πριν περάσει στις κατοικημένες περιοχές.
* Ο Γιάννης Μπέλεσης είναι δάσκαλος
