Διάβασα πως η αστυνομία συνέλαβε έναν πολίτη, γαλλικής υπηκοότητας, επειδή τον έπιασε επ’ αυτοφώρω να καταστρέφει κάμερες ασφαλείας γύρω από την περιοχή Πολυτεχνείου-Εξαρχείων στις 14/11. Προκαλεί εντύπωση, αλλά δεν είναι περίεργο. Φαντάζει λογικό και προφανές πως ο Γάλλος είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα προετοιμασίας σχεδίου, ώστε να μην καταγραφούν τα πρόσωπα των «ηρώων» που θα ακολουθήσουν τις «αποφάσεις» τού «επιτελείου» των όποιων εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων έχουν το πάνω χέρι στο ανώτατο αυτό εκπαιδευτικό ίδρυμα, δηλαδή των πάντων εκτός από τους αρμόδιους Πρυτάνεις και Καθηγητές… Υπάρχει μια συνηθισμένη αναμονή της ετήσιας συνταγής των συγκρούσεων, κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων για την εξέγερση τού Πολυτεχνείου, οι οποίες πάντα αφήνουν καταστροφές πίσω τους και αποψιλώνουν τη σημασία και το νόημα των αιματηρών γεγονότων τού 1973… Ιδιαίτερα εφέτος, με την πρωτοφανή κατάληψη τού ιστορικού ιδρύματος, όσοι ήθελαν να τιμήσουν τους αγώνες και τους νεκρούς τού Νοέμβρη θα έπρεπε να ελεγχθούν(;) από πρωτότυπες «επιτροπές» σε στιλ «λαϊκών δικαστηρίων» ή και «πόρτας» νυχτερινών κέντρων! Ευτυχώς, η ασέβεια δεν προχώρησε έως αυτό το σημείο…
Πάω ξανά στον Γάλλο καταστροφέα των καμερών. Δυσκολεύομαι να μπω σε ένα θέμα που έχει εισχωρήσει για τα καλά στον καθημερινό μας βίο. Δεν είναι παλαιά η ιστορία με τις κάμερες. Οι ανάγκες ύπαρξής τους σε πάρα πολλές κατοικίες, Σχολεία, Ιδρύματα, καταστήματα, τράπεζες, δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, δρόμους, λεωφόρους, πλατείες, σε κάθε γειτονιά, δείχνει και την μεγάλη ανάγκη ελέγχου και αστυνόμευσης της καθημερινής παραβατικότητας που υπάρχει στην πόλη. Έχει καταστεί το χρήσιμο εργαλείο που θα μας αποκαλύψει τον ένοχο. Έτσι, ο Γάλλος καταστροφέας καμερών, έκανε μια απαραίτητη… εξυπηρέτηση στους ανεγκέφαλους που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο κι έτσι να γλυτώσουν οι παντός είδους οργισμένοι περιθωριακοί, μπαχαλάκηδες καταστροφείς, τυχάρπαστοι, τυχοδιώκτες, προορισμένοι να ροκανίζουν το Δημοκρατικό πολίτευμα.
Να τονίσω πως οι αντιεξουσιαστές αυτοί, θυμωμένοι και χωρίς προοπτική, αποφάσισαν πως μόνο αυτοί ενσαρκώνουν το μήνυμα της εξέγερσης τού Πολυτεχνείου κι έτσι προσπάθησαν να αποκλείσουν πολιτικούς και φοιτητικές οργανώσεις από τις εκδηλώσεις… Κι αν το γεγονός δεν πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, αυτό οφείλεται στην λήξη της κατάληψης και στην τραγωδία που έπληξε την δυτική Αθήνα, με τους 19 μέχρι τώρα νεκρούς και τις ανυπολόγιστες καταστροφές από τις φονικές πλημμύρες… Η κυβέρνηση έβγαλε ανακοίνωση που έγραφε: «τα όσα συμβαίνουν στο Πολυτεχνείο, με την κατάληψή του από μειοψηφική ομάδα ατόμων και την παρεμπόδιση του τριήμερου εορτασμού για την εξέγερση του 1973, αποτελούν προσβολή της ιστορικής μνήμης». Η αλήθεια είναι πως περίμενα μια πιο αυστηρή και θυμωμένη ανακοίνωση, που να εμπεριέχει αυστηρή κριτική, τουλάχιστον, σε τέτοιες αποφάσεις μειοψηφιών που αποφασίζουν και διατάσσουν προκαλώντας το κοινό αίσθημα ερήμην των συλλογικοτήτων, των φοιτητικών παρατάξεων και της πολιτείας.
Οι καταληψίες έχουν ήδη παραβιάσει την έννομη τάξη και τους δημοκρατικούς κανόνες ενός πολιτικού συστήματος που παρέχει α ν ο χ ή στην α ν ο μ ί α τους και με βάση αυτήν μπορούν και ταμπουρώνονται οπλισμένοι, έχοντας όλους τους υπόλοιπους απέναντί τους. Ουδείς, απ’ όλους εμάς, επιθυμεί την καταστολή γιατί πολλές φορές δεν ελέγχεται η βία και η εξάρθρωση. Ουδείς επιθυμεί θύματα και ζημιές, ιδιαίτερα σε ένα αφιερωματικό τριήμερο μνήμης πρόσφατων ιστορικών σελίδων της χώρας μας. Με δεδομένο πως η επέτειος των σαράντα τεσσάρων χρόνων της εξέγερσης τού Πολυτεχνείου είναι μια πολύ σοβαρή ιστορία, της οποίας θα πρέπει να διατηρηθούν οι μνήμες και οι αξεπέραστοι συμβολισμοί που ακόμα και σήμερα διδάσκουν, δεν μπορούμε να την αφήνουμε σε έναν κόσμο που καλεί σε εξέγερση, a priori σύγκρουση με τις αστυνομικές δυνάμεις και αντίστοιχες ανόητες συμπεριφορές συμμοριών…
Εν τέλει, όλοι έχουμε καταλάβει πως το «παιχνίδι» στα ΑΕΙ παίζεται από τις νεολαιίστικες οργανώσεις και τα διάφορα ποικιλόμορφα γκρουπούσκουλα, τα οποία αν τα ψάξεις θα βρεθείς μπροστά σε εκπλήξεις… Από τους καθ΄ ύλην αρμόδιους της Συγκλήτου, τους Πρυτάνεις ή τους καθηγητές, ας μην περιμένουμε πρωτοβουλίες πλέον, αφού οι απειλές για τη ζωή τους και τις οικογένειές τους είναι (όπως δηλώνουν οι ίδιοι) καθημερινές. Οι «ήρωες», «μπροστάρηδες», «πρωτοπόροι», «επαναστάτες» καταληψίες τού Πολυτεχνείου, έζησαν για κάποιες ώρες το δικό τους… έπος, με τη μολότοφ παρά πόδα και την κουκούλα ως σύγχρονο σύμβολο πολιτικής και καταστροφικής αγκιτάτσιας… Θελήσανε να σπρώξουν τη φετινή Επέτειο σε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αποκλείοντας και απομονώνοντας τους… αστούς και βολεμένους με το καπιταλιστικό καθεστώς πολίτες και πολιτικούς. Να γίνει (το Πολυτεχνείο) τόπος και σύμβολο «δικό τους», ιστορικό στοιχείο που αφορά όχι όλους τους Έλληνες, αλλά επιλεκτικά κάποιους «επαναστάτες» και να ενταχθεί μέσα στο δικό τους ιστορικό ιδεολόγημα μιας πολιτικής που, από τις ανακοινώσεις και προκηρύξεις τους, εξάγεται το συμπέρασμα πως διέπεται από οργή, δίχως ειρμό και ρεαλιστική σκέψη.
Αν κάτι πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα στη σημερινή Ελλάδα, αυτή είναι η βαθύτατη ποικιλόμορφη κρίση της Εκπαιδευτικής κοινότητας και κυρίως των ΑΕΙ. Μια κρίση η οποία διαρκεί χρόνια και σέρνεται με την ανοχή της κεντρικής εξουσίας. Κακοδαιμονίες που ρίζωσαν και έβγαλαν παρακλάδια τα οποία, πλέον, για να τα κόψεις χρειάζεται χρόνος και πολιτικές επιλογές που στοιχίζουν σε ψήφους και… συμπάθεια. Μεταρρυθμιστικές αποφάσεις που είναι χρονοβόρες και απαιτούν ιδεολογικές θέσεις, κι όχι σαθρά ιδεολογήματα από παλαιά ξεπερασμένα κιτάπια…
Ο Γάλλος… προπομπός, καταστροφέας καμερών, σήμερα, θα ήταν, ενδεχομένως, ένας χάρτινος «ήρωας» των εξεγερμένων καταληψιών των 70 νοματαίων του Πολυτεχνείου. Πολύ φοβούμαι πως αν η κυβερνητική εξουσία δεν συγκρουστεί πολιτικά και στρατηγικά με τις περιθωριακές νεολαιίστικες ομάδες δρόμου, θα βρει μπροστά της τεράστια εμπόδια στις επόμενες συγκρουσιακές «ευκαιρίες» που θα υπάρξουν στο μέτωπο των φοιτητικών διεκδικήσεων… Η φετινή τριήμερη 44η Επέτειος του Πολυτεχνείου, έτσι όπως έγινε, συρρικνωμένη και λαβωμένη από τον ακατάπαυστο κλεφτοπόλεμο, ευχόμαστε να γίνει τουλάχιστον θέμα συζητήσεων, προβληματισμού και μνήμης, γιατί ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πως έτσι όπως κύλησε, με καταστροφές, φωτιές και πλιάτσικο, ήταν υπόθεση όλων των Ελλήνων πολιτών. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, ο φοιτητικός κόσμος, ήταν κατώτερος των περιστάσεων…
*Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
Προηγούμενα άρθρα του
- Νότης Μαυρουδής: Η ύπαρξη ενός διαφορετικού κόσμου…
- Νότης Μαυρουδής: Χόλυγουντ…
- Νότης Μαυρουδής: Παλιές ξεχασμένες ιστορίες ;
- Νότης Μαυρουδής: Το θολό τοπίο της Κεντροαριστεράς…
- Νότης Μαυρουδής: Αποτέφρωση τώρα!
- Νότης Μαυρουδής: Πόλη τρόμου η Αθήνα;
- Νότης Μαυρουδής: Η κόλαση τού περιθωρίου…
- Νότης Μαυρουδής: Τα απόρθητα κάστρα των ΜΜΕ.
- Νότης Μαυρουδής: Φίδια!!!
- Νότης Μαυρουδής: Ζεϊμπεκιές…
- Νότης Μαυρουδής: Κεντροαριστερά
- Νότης Μαυρουδής: Μετανάστες παντού ! (Μια αμερικανική πραγματικότητα…)
- Νότης Μαυρουδής: Αποτρόπαιο έγκλημα…
- Νότης Μαυρουδής: Συμβίωση
