Η προηγούμενη Δευτέρα ήταν μια ημέρα συνειδητοποίησης για τους Έλληνες πολίτες. Κατάλαβαν με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους, πως έχουν εμπιστευτεί την διαχείριση των υποθέσεών τους, σε μια κυβέρνηση που την διακρίνει η μετριότητα, η έλλειψη οξυδέρκειας και σύγχρονης αντίληψης, σε μια κυβέρνηση η οποία χαρακτηρίζεται από τις ανεπάρκειές της και όχι από τις ικανότητές της.
Οργίαζαν στον Τύπο οι φήμες για διάγγελμα δημοψηφίσματος από τον Πρωθυπουργό, για προκήρυξη εκλογών, για αιφνίδιο ανασχηματισμό. Όλες οι προαναφερόμενες «πληροφορίες» διέρρεαν την ίδια στιγμή που το μέγα ζήτημα της αξιολόγησης παρέμενε ανοιχτό. Ενώ λοιπόν η Ελληνική αντιπροσωπία στις Βρυξέλες αγωνίζονταν για την ολοκλήρωση διαπραγματεύσεων ιδιαιτέρως κρίσιμων για την Χώρα, το Μέγαρο Μαξίμου με αφέλεια και κυνισμό «ψιθύριζε» φωναχτά και αδιακρίτως σενάρια. Η Κυβέρνηση δηλαδή πειραματίστηκε μικροπολιτικά, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το γεγονός πως η συμφωνία για την αξιολόγηση επηρεάζει άμεσα την ρευστότητα της Ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση την διατήρηση της εύθραυστης ισορροπίας που προσπαθούμε να διατηρήσουμε τα έξι τελευταία χρόνια των μνημονίων.
Τα δυο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης της Χώρας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακόμα προσπαθούμε να διακρίνουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού και διαχειριστικού αποτυπώματος της κυβέρνησης αυτής. Να καταλάβουμε δηλαδή τι επιδιώκει η κυβέρνηση, ποιες προτεραιότητες έχει θέσει, ποιο ακριβώς σχέδιο εκτελεί, πως αντιλαμβάνεται την έννοια «διαχείριση κρίσεων» και ποιες μεταρρυθμίσεις έχει αποφασίσει να προωθήσει. Εμείς ως ΕΔΕΜ, αλλά και πολλοί άλλοι μαζί μας, δεν έχουμε καταφέρει να αναγνωρίσουμε στις επιλογές της κυβέρνησης κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία θα αποτελούσαν στοιχεία ενός ολοκληρωμένου πολιτικού αφηγήματος. Αντιθέτως, μέσα από τις συνεχείς παλινωδίες, τις ασάφειες και τους μικροπολιτικούς πειραματισμούς, έχουμε κατανοήσει απόλυτα το τί ακριβώς δεν είναι αυτή η Κυβέρνηση, σε τί υστερεί, που υπολείπεται.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη, δεν είναι διαβασμένη και επιμελής. Δεν είναι σίγουρα συγκεντρωμένη στο Έργο της, δεν είναι σύγχρονή και δεν αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα της Ευρωπαϊκής και Οικουμενικής οικονομίας. Υπολείπεται σε κατάρτιση των συνομιλητών της, αδυνατεί να υπερβεί την πρωτόγονη μορφή ενός ξεπερασμένου αριστερισμού που την διαχέει και τραυλίζει ένα ακατανόητο Ευρωπαϊκό αφήγημα, μιας και έχει καταφέρει να υπονομεύσει την αξιοπιστία της Χώρας με την αξέχαστη διαπραγματευτική στρατηγική του «καθήμενου Βούδα» που εισήγαγε στα Ευρωπαϊκά ήθη ο κ. Βαρουφάκης και την βλαχομπαρόκ διπλωματία στην οποία πρωτοστατεί ο κυβερνητικός εταίρος κ. Καμμένος.
Επίσης δεν είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Αντιπροσωπεύει κυρίως εκείνους που φωνάζουν ΌΧΙ εννοώντας ΝΑΙ και εκείνους που κουτοπόνηρα συμφωνούν στο εξωτερικό με τους εταίρους και συμμάχους μας, ενώ επανερχόμενοι στο εσωτερικό, διαφωνούν μαζί τους μέσα από εθνικιστικές και ιδεολογικές κορόνες.
Είναι λυπηρό η ελληνική κυβέρνηση να χαρακτηρίζεται από αυτά που δεν είναι. Είναι επίσης λυπηρό, πως αυτή η κυβέρνηση διαχειρίζεται τα κοινά του τόπου σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας. Είναι εξόχως απογοητευτικό για εμάς στην Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης (ΕΔΕΜ), να βλέπουμε συνομηλίκους μας, όπως είναι τα κεντρικά πρόσωπα του κυβερνητικού σχηματισμού, να ξεχειλίζουν από συντηρητισμό και να υποτάσσονται σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογικές παραισθήσεις.
Η ελαφρότητα αυτού του «δεν είναι» θα πρέπει να συγκρατηθεί με αντίβαρο τον λόγο και τον σχεδιασμό μας, ειδάλλως, όταν θα σκάσει το μπαλόνι της τωρινής δήθεν διακυβέρνησης, θα βιώσουμε με τρόπο βάρβαρο, ως πειραματόζωα, τον νόμο της βαρύτητας!
*O Απόστολος Η. Πόντας είναι Πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης (Ε.Δ.Ε.Μ.)
