Αγαπητέ Αντιπρόεδρε του ΕΟΠΥΥ κύριε Παναγιώτη Γεωργακόπουλε,
Ομολογώ ότι η πρόσφατη δημόσια συνομιλία μας, μου άφησε μια γεύση πικρή. Με προσωπικές προθέσεις που άγονται από καλή πίστη και πρόθεση, πραγματικά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πλέον αν οι απαντήσεις σας είναι προϊόν εξαναγκασμού λόγω διαχείρισης τετελεσμένων γεγονότων/συμφωνιών ή διαχειριστικής απειρίας. Αποκλείω βεβαίως εξαρχής την κακή πρόθεση.
Είμαι σίγουρος ότι γενικά επιθυμείτε επί των ημερών σας ο ΕΟΠΥΥ να κάνει βήματα προόδου τόσο στην διαχείριση του κόστους δημόσιων δαπανών υγείας όσο και σε αυτήν των συνεργασιών του με Ιατρούς και επαγγελματίες υγείας. Με βασικό βεβαίως διακύβευμα την βελτιστοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη.
Πρέπει κάποια στιγμή η πολιτεία και οι φορείς της να μπορέσουν αρχικά να σταματήσουν την συνεχόμενη σμίκρυνση του κοινωνικού αγαθού που ονομάζεται Υγεία και να αρχίσει σταδιακά μια διαδικασία που θα το αναπτύσσει. Οι εποχές είναι δύσκολες και το γνωρίζουν όλοι.
Ας προφυλάξουμε τουλάχιστον σήμερα αυτό που έχουμε. Το κοινωνικό αγαθό της υγείας είναι προσδιοριζόμενο από τα διαθέσιμα προϊόντα και υπηρεσίες υγείας, την ποιότητα τους και την προσβασιμότητα των πολιτών σε αυτές.
Όταν οι πόροι είναι λιγοστοί και δεν μπορούμε να αυξήσουμε την ποσότητα οφείλουμε τουλάχιστον να την διατηρήσουμε, να προφυλάξουμε την ποιότητα και να διασφαλίσουμε την προσβασιμότητα. Οτιδήποτε διαφορετικό είναι ηθική εκτροπή!
Στο θέμα λοιπόν των συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ με τους Επαγγελματίες Ειδικής Αγωγής, μέσα στο δεκαπεντάλεπτο της τοποθέτησης σας σε τηλεοπτικό σταθμό όπου συνομιλήσαμε το βράδυ της Παρασκευής, επικαλεστήκατε αποφάσεις γνωστές από το 2012.
Ενώ αναφερθήκατε σε συμφωνία με τους επαγγελματίες, το αναιρέσατε λίγο μετά επικαλούμενος μη πρόθεση συνεργατικότητας από μεριάς τους. Είπατε ότι είναι προς το συμφέρον των γονέων αλλά ταυτόχρονα ακόμη αναμένω απάντηση στο δικό μου ερώτημα ως γονιού.
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια λογική σειρά. Ναι, είναι από καιρού γνωστό ότι όλοι πρέπει να προχωρήσουν σε συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ. Είναι όμως επιχειρησιακή υποχρέωση αυτού που φέρει και υλοποιεί την αλλαγή να την υλοποιήσει επιτυχημένα διότι δεν φτάνει να είναι απλώς ορθή (αν βεβαίως είναι).
Φαντάζομαι ότι ως ανώτατο στέλεχος σε οργανισμό γνωρίζετε ότι είναι μια επιστήμη από μόνη της στην Διοίκηση Επιχειρήσεων η Διαχείριση Αλλαγών (Change Management).
Πράγματι το θέμα της υποχρέωσης σύναψης συμβάσεων ήταν γνωστό. Οι όροι αυτών όμως, αγαπητέ Αντιπρόεδρε, δεν ήταν! Θα πρέπει κάποια στιγμή λοιπόν μα μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις! Οφείλατε λοιπόν πριν να τις φέρετε προς ψήφιση στις 22/12/2016 (αλήθεια γιατί προ Χριστουγέννων) να έχετε διαβουλευθεί ως προς τους όρους των συμβάσεων και να έχετε διασφαλίσει την αποδοχή των επαγγελματιών ειδικής αγωγής.
Αυτό επιτάσσει το συμφέρον του Πολίτη. Μην μας διαφεύγει ότι οποιαδήποτε ανωμαλία στην εφαρμογή των απαιτήσεων σας επηρεάζει παιδία! Προς τιμήν σας, ο ίδιος αναφέρατε το πόσο σημαντικό είναι. Δυστυχώς όμως, η μεθοδολογία υλοποίησης δεν επιβεβαιώνει τις προθέσεις σας αφού θα έπρεπε να σας είχαν ενημερώσει οι επιστημονικοί σας σύμβουλοι ότι κατά το μέσο μιας θεραπείας δεν μπορεί να διακοπεί η σχέση οικογένειας και θεραπευτή!
Εάν βεβαίως υπήρχε ένα ορθολογικό σχέδιο υλοποίησης, θα είχαν κατέβει οι συμβάσεις προς ψήφιση στις 22/12 και κανείς δεν θα είχε αντιδράσει. Ακόμη και αν η πρότερη διαβούλευση σας δεν είχε επιφέρει αίσιο αποτέλεσμα λόγω ιδιοτελών προθέσεων από τους εν λόγω επαγγελματίες και τις συντεχνίες τους, θα μπορούσατε να επικαλεστείτε τις προσπάθειές σας, να γνωστοποιήσετε την επιχειρηματολογία τόσο την δική σας όσο και αυτή που σας αντιπαρέβαλαν και να φέρετε τις συμβάσεις προς ψήφιση, με το σθένος του ηγέτη που έχει κάνει ότι πρέπει ώστε να μην προχωρεί σε ανακλήσεις και διαβούλευση κατόπιν εορτής.
Θα αποφεύγατε τουλάχιστον τον τρέχον κοινωνικό προβληματισμό και καχυποψία αναφορικά με την μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε και όχι μόνο…
Μπορείτε πραγματικά εάν και εφόσον θέλετε να υιοθετήσετε τις προτάσεις μουμιας και είναι προϊόν εφαρμοστικής εμπειρίας σχεδόν τριών δεκαετιών και όχι φιλοσοφικά αποφθέγματα. Αποφασίζουμε την αλλαγή. Διασφαλίζουμε την αποδοχή της αν όχι την ένθερμη υποστήριξη της από όσους αυτή επηρεάζει.
Όταν αποφασίσουμε να την επιφέρουμε, ακόμη και αν δεν υπάρχει πλήρης αποδοχή, το κάνουμε με σιγουριά και πίστη. Χωρίς πισωγυρίσματα και αναλαμβάνοντας το όποιο κόστος διαφωνίας. Πρέπει όμως να έχουμε διασφαλίσει το ηθικό πλεονέκτημα που μας δίνει μόνο η εφαρμογή μιας δομημένης και διαφανούς διαδικασίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση το μοναδικό μονοπάτι αναζήτησης και εύρεσης «ενόχων» είναι αυτό που μας οδηγεί στο καθρέπτη μας.
Επίσης ακόμη και αν θεωρήσουμε αστοχία την εν λόγω τακτική. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν σας δόθηκε ποτέ η δυνατότητα ορθής εκτέλεσης λόγω αναγκαστικής ή/και κατεπείγουσας υλοποίησης μνημονιακών υποχρεώσεων θα έπρεπε τουλάχιστον να έχετε διασφαλίσει το όφελος του πολίτη!
Δεν ξέρω τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους οι γονείς από την Πάτρα (τυχαία την αναφέρατε συνεχώς;) που συνομιλήσατε (όπως το επικαλεστήκατε) και δικαίωσαν την επιλογή σας αλλά στην απλή ερώτηση που σας έκανα εγώ, απάντηση δεν πήρα!
«Μέχρι χθες πήγαινα το παιδί μου σε λογοθεραπευτή αφού βέβαια έζησα την εμπειρία να βρω κάποιον που πρώτα θα κέρδιζε την δική μου εμπιστοσύνη και μετά, αλλά κυρίως, του παιδιού μου! Έδινα 250€ και τα χρήματα αυτά τα έπαιρνα από τον ΕΟΠΥΥ. Μοναδικό «πρόβλημα» ο ενδιάμεσος χρόνος.
Αν ο συγκεκριμένος επαγγελματίας δεν υπογράψει αύριο σύμβαση (που όπως φαίνεται είναι η πρόθεση των περισσοτέρων και θα έπρεπε να το γνωρίζετε αφού είναι η δουλειά σας) τι θα πρέπει να κάνω; Να απευθυνθώ αλλού; Να πληρώσω ιδιωτικά; Γιατί με βάζετε και εμένα και το παιδί μου σε αυτή την διαδικασία που είτε επιστημονικά είτε οικονομικά είναι ανορθόδοξη και έχει συνέπειες;»
Τι απάντηση δίνετε στην ερώτηση αυτή που φαντάζομαι είναι η πλέον κοινή που θα σας έχουν κάνει; Πως με προφυλάσσετε ως γονέα/πολίτη και με ποιο ακριβώς δικαίωμα πειραματίζεστε με τον ευαίσθητο ψυχισμό των παιδιών; Δεν σας ερωτώ καν τι απάντηση θα δίνατε σε γονείς με παιδιά που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από αυτό της άρθρωσης μερικών γραμμάτων!
Σας παρακαλώ… μην μου απαντήσετε ότι φταίνε οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες διότι κύριε αυτό είναι δική σας δουλειά και ευθύνη και όχι δική μου!
Ας το δούμε και αλλιώς μιας και δραστηριοποιούμε στον κλάδο της Υγείας… Μιλήσατε για αποζημιώσεις και θα ήθελα να κατανοήσω γιατί το κράτος απαιτεί 60€ για συνεδρία 30′ σε δημόσιο νοσοκομείο προκειμένου να λάβει διάγνωση ένα παιδί ενώ θεωρεί ότι πρέπει να αποζημιώνει λιγότερο τον ιδιώτη επαγγελματία; Γιατί δεν δίνει την δυνατότητα, ότι κάνουν σήμερα τα ιδιωτικά κέντρα να γίνεται δωρεάν σε δημόσιες δομές;
Δεν ξέρω … αλλά μου έρχεται άθελα στο μυαλό η ιστορία με την ανακοστολόγηση των ιατρικών εξετάσεων, τις ελεγκτικές εταιρίες, τα claw back και τα rebate με αναδρομική ισχύ, τους κανόνες συνταγογράφησης, το «θα εκτελείτε τα πάντα» αλλά θα αποζημιώνεστε όταν έχω και με όσα έχω, τα πλαφόν που κανείς δεν ήξερε αν είναι εκτέλεσης ή αποζημίωσης …
Δυστυχώς μοιάζει άλλα πρόσωπα να επαναλαμβάνουν την ίδια και την ίδια ιστορία που έχει σαν μοναδικό αποτέλεσμα να χάνεται η οποιαδήποτε εμπιστοσύνη και πίστη στα δημόσια πρόσωπα, φορείς και θεσμούς. Το προφανές είναι ότι ή μαθαίνουμε πολύ αργά ή δεν μας νοιάζει… Οι υπόλοιποι στο ίδιο έργο θεατές!
Σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται τόσα χρόνια θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι η τακτική όπου στρέφουμε τον πολίτη εναντίων ομάδων επαγγελματιών είναι διαιρετική και προκαλεί πηλίκα και επικίνδυνες έχθρες.
Το ίδιο λαμβάνει χώρα δυστυχώς και ανάμεσα στις ίδιες τις ομάδες επαγγελματιών (βλέπε κλινικούς και εργαστηριακούς ιατρούς) Αν δεν υπάρχει λειτουργική πρόταση από την πλευρά σας είναι καλύτερο να δώσετε μια καλή παράταση (και όχι ημερών ή εβδομάδων) και να γίνουν διαβουλεύσεις ουσίας.
Είναι γνωστό άλλωστε πως «’ότι δουλεύει δεν το πειράζουμε αν δεν είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα!» Αν δεν σας επιτρέπεται μπορείτε απλώς να καταφύγετε στην ειλικρίνεια και βλέπουμε…
Προς Θεού όμως.. από εδώ και πέρα… Αλλαγές με την σωστή μεθοδολογία που είναι και γνωστή και δοκιμασμένη. Αλλαγές με γνώμονα και προτεραιότητα τον πολίτη και όχι το κόστος.
Αγαπητέ κύριε Αντιπρόεδρε θα ήθελα κλείνοντας την ιδιαίτερη προσοχή σας στην ακόλουθη επισήμανση μου.
Γενικότερα η υπέρβαση της κρίσης πριν από ιδέες, προτάσεις, σχέδια και λεφτά χρειάζεται Ανθρώπους. Με λόγο σεβασμού ως προς την νοημοσύνη των κοινωνικών ομάδων και μονάδων. Με τεχνογνωσία που θα διευρύνει την αντίληψη της δεδομένης πραγματικότητας. Με ήθος μετρήσιμο ως προς την χρηστή διαχείριση «συμφερόντων» τρίτων.
Με εφαρμοστική και όχι θεωρητική εμπειρία. Με έφεση στην δημιουργία κοινωνικών αθροισμάτων και γινομένων αντί πηλίκων που μας μικραίνουν (κι άλλο!!!).
Η κοινωνία δεν βρίσκεται σε ακηδία και καταλαβαίνει πολύ καλά όσα διαδραματίζονται πάνω και κάτω από την επιφάνεια του δημόσιου λόγου. Αν υπάρχει αδιέξοδο η ύστατη λύση κατοικοεδρεύει στην ειλικρίνεια!
Προηγούμενα άρθρα
- Νίκος Ιωσήφ: Ευφάνταστες αερολογίες & αλχημείες περί Αγοράς & Ανάπτυξης
- Νίκος Ιωσήφ, κάτι σαν άρθρο …: Εσύ φταις που τους ψήφισες!
- Νίκος Ιωσήφ: Γνωρίζουμε Ποιος/Ποιοι είναι οι εχθροί μας;
- Νίκος Ιωσήφ: Εντέλει η Αδιαφορία, η Ξενοφοβία και ο Σκεπτικισμός, ήρθαν για να μείνουν;
- Νίκος Ιωσήφ: Μοιάζει να είναι πολύ αργά… αλλά ποτέ δεν είναι!
- Νικόλαος Ιωσήφ: Tην «παράγκα» της Άννας ή την «παράγκα» του Euro;
- Νικόλαος Ιωσήφ*: …θα γυρίσει ο τροχός!
- Νικόλαος Ιωσήφ*: Μετά-Brexit!
- Νίκος Ιωσήφ: Περί Ηθικής & Πολιτικής»
- Νικόλαος Χ. Ιωσήφ: Η Εθνική μας «ζωή εν τάφω»
*Ο Νικόλαος Χ. Ιωσήφ είναι Δ/ων Σύμβουλος G.E.S.H (Generation E Services in Healthcare) και Μέλος κεντρικής επιτροπής Ε.Δ.Ε.Μ. (Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης)
