Είναι πραγματικά άρρηκτη η σχέση μύθου και πραγματικότητας, λογικών και φανταστικών στοιχείων στη λογοτεχνία, μια αναγκαία προϋπόθεση για να ξεκινήσει ένα ταξίδι μέσα από την ιεροτελεστία της ανάγνωσης.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής περιπέτειας ο δημιουργός έχει την ικανοποίηση να περιπλέκει την αλήθεια και το ψέμα, αδράχνοντας την ευκαιρία μέσα από τη λογοτεχνία να περιπλέξει δύο τόσο διαφορετικούς κόσμους αναδημιουργώντας, αξιοποιώντας, διαμορφώνοντας προς το ικανοποιητικότερο μια απτή πραγματικότητα.
Η μυθοπλασία στη λογοτεχνία είναι το άλας που μπορεί να προσδώσει ιδιαιτερότητα στο σύνηθες, ενδιαφέρον στο τετριμμένο, σημασία στο ασήμαντο. Αυτή η συνθετική διαδικασία είναι που εξάπτει το ενδιαφέρον του γράφοντος και βέβαια μετά την έκδοση ενός έργου είναι αυτή που θα συντηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Ο αναγνώστης στη συνέχεια ίσως μπει στο παιχνίδι να ξεκρίνει το ένα από το άλλο, να ανακαλύψει τι έγινε και τι όχι μα ουσιαστικά είναι σαν να παίρνει στα χέρια του ένα υφαντό δημιούργημα υφασμένο με περισσό κόπο και προσπάθεια και να αναζητάει να βρει την αρχή και το τέλος κάθε κλωστής, την αφετηρία και το τελείωμα της πιο μικροσκοπικής ίνας που το συνέθεσαν, με αποτέλεσμα το ανέφικτο γιατί στην ουσία το ζητούμενο δεν είναι αυτό το «ξεκαθάρισμα» αλλά η αισθητική απόλαυση από την περίτεχνη πλέξη με δεδομένη την προϋπόθεση βέβαια η αρμονική σύζευξη των αντιθέτων να έχει επιτελεστεί με χρήση μιας ηδονικής, καλοδουλεμένης και φροντισμένης γλώσσας.
Έτσι η ανάγνωση ακόμα κι αν μας παρασύρει κάποτε σε μια άστοχη και χωρίς κατάληξη πρόσβαση στο νου και τη σκέψη του συγγραφέα, αφήνει πάντα την επίγευση ενός ικανοποιητικού πνευματικού εδέσματος που το αποδέχεται κανείς ευχάριστα απολαμβάνοντας είτε μετά από ένα φτωχικό είτε μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα!!!
*Ο Διονύσης Λεϊμονής είναι φιλόλογος,-συγγραφέας
Προηγούμενα άρθρα
