Να είμαστε όλοι μας καλά, δύναμη και κουράγιο στους συναδέλφους.
Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Οκτωβρίου…
Τρία βασικά χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού:
• Απόθεμα γνώσεων
• Επαγγελματικές δεξιότητες
• Προσωπικά ποιοτικά χαρακτηριστικά
Υπάρχει μία παροιμία που λέει: «Δώσε μου ένα ψάρι και θα έχω φαγητό για μία ημέρα. Μάθε με να τρώω ψάρια και θα τα τρώω μια ζωή». Αυτή πρέπει να είναι η φιλοσοφία του καλού δασκάλου.
Ο δάσκαλος πρέπει να είναι υπομονετικός, ευγενικός, ευέλικτος και ευρηματικός. Να είναι ανεκτικός, ανοιχτόμυαλος και με καλή αίσθηση του χιούμορ. Να είναι ενθουσιώδης και να απολαμβάνει τη διδασκαλία.
Να είναι ειλικρινής, ευφάνταστος και δημιουργικός.
Να είναι αποδοτικός, ταπεινός και μετριόφρων.
Ο Μίλτος Κουντουράς σπουδαίος παιδαγωγός γράφει:
«Εζήτησα να ξυπνήσω ψυχές ικανές να καθορίσουν μονάχες τους αύριο την τύχη τους κι όχι νευρόσπαστα που να κινούνται σήμερα με τη θέληση του πρώτου τυχαίου δασκάλου τους κι αύριο με του άλλου οποιουδήποτε κυρίου τους.
Δεν έδωκα καλούπια σε καμιά περιοχή της ζωής και της σκέψης τους, καλούπια που αλλάζουν επιφανειακά μονάχα κ’ εξωτερικά τη ζωή, μα που αφήνουν αποκοιμισμένη και στείρα την ψυχή τους.
Όπου έβλεπα την ελεύθερη σκέψη τη σεβάστηκα και την αγάπησα, οσοδήποτε τολμηρή κι ΑΝ ήταν, και περιφρόνησα με αγανάκτηση το μυαλό το σκλαβωμένο μέσα στα δεσμά της πρόληψης και της υποκρισίας.
Οι ταπεινοί γύρω μας μας έριξαν λόγια βλεδυρά και μας εμίσησαν – αλίμονο αν δεν μας μισούσαν, αυτό θα σήμαινε πως συγγενεύαμε με την ταπεινή και πρόστυχη ψυχή και ζωή τους.
Γιατί μαθητής μου εμένα δεν είναι ΄κείνος που αγαπά την ήρεμη κι ακίνδυνη ζωή, τη στρωμένη με λουλούδια, αλλά εκείνος που μέσα του έχει ξυπνήσει η ανησυχία. Μαθητής μου δεν είναι ‘κείνος που θα μ’ αγαπήσει με μια θηλυκιά και μαλακή άγονη αγάπη, αλλά εκείνος που ακολουθώντας τις αρχές της επικίνδυνης πάλης θα με φτάσει και θα με ξεπεράσει, αρνιούμενος ίσως στο τέλος εμένα.»
Μίλτος Κουντουράς: πρόχειρο χειρόγραφό του με σημειώσεις για το λόγο το στο τέλος του σχολικού έτους 1929-30 στο Διδασκαλείο Θηλέων Θεσσαλονίκης.
Προηγούμενα άρθρα
