Η επαναφορά Ολάντ στο επίκεντρο, η άνοδος του ακροδεξιού μετώπου της Λεπέν και η αποδυνάμωση της πολλά υποσχόμενης επαναδραστηριοποίησης του Σαρκοζί, φαίνεται να είναι -προς το παρόν- τα αποτελέσματα του μακελειού στην γαλλική πρωτεύουσα την περασμένη Παρασκευή.
Λίγες εβδομάδες πριν από τις κρίσιμες περιφερειακές εκλογές στην Γαλλία και μόνο μέρες μετά τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν τον Ολάντ στην τρίτη θέση, πίσω από την Λεπέν και τον Σαρκοζί, το τρομοκρατικό χτύπημα που δέχθηκε η χώρα και συγκλόνισε τον κόσμο, ταρακουνά και το πολιτικό σύστημά της.
Ο Ολάντ κατάφερε, ειδικά με την ομιλία του στην ιστορική, κοινή συνεδρίαση Γερουσίας και Βουλής την Δευτέρα, να ανακόψει την προβλεπόμενη επικράτηση των συντηρητικών πολιτικών του αντιπάλων, υιοθετώντας μεγάλο μέρος των μέτρων που εκείνοι υποστήριζαν και ο ίδιος φαινόταν απρόθυμος να αποδεχθεί μέχρι πρόσφατα. ο Γάλλος Πρόεδρος φάνηκε έτοιμος, όχι απλά να επωφεληθεί από την αναμενόμενη συσπείρωση του έθνους γύρω από το πρόσωπο του, αλλά να οδηγήσει ο ίδιος δυναμικά τις εξελίξεις.
Η απολύτως λογική τάση του λαού, σε κάθε εθνική κρίση και σε οποιαδήποτε χώρα, να ενώνεται υπό τον ηγέτη του, δίνει νέα προοπτική στην μάχη των σοσιαλιστών στις επικείμενες τοπικές εκλογές, αλλά και δημιουργεί μια καλύτερη βάση για την υποψηφιότητα τους στις Προεδρικές εκλογές το 2017. Παρ όλη την κριτική που δέχεται ο Γάλλος Πρόεδρος, ειδικά από τον Νικολά Σαρκοζί για ανετοιμότητα και λάθος κινήσεις, ο Ολάντ φαίνεται να καταλαμβάνει με αυτόν τον τρόπο την πολιτική πρωτοκαθεδρία στην μάχη ενάντια στον «εξωτερικό» (και εσωτερικό) εχθρό, κηρύσσοντας τον δικό του «Πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία».
Από την άλλη, ο Νικολά Σαρκοζί που επένδυε στην σκληρή στάση του στα θέματα της μετανάστευσης, ασφάλειας, νόμου και τάξης, φαίνεται πλέον αμήχανος και ακολουθεί αντί να ηγείται της συντηρητικής ατζέντας. Ενδεικτικό είναι το άρθρο της δεξιάς εφημερίδας Le Figaro για τις εξαγγελίες Ολάντ που τις χαρακτηρίζει ως «μια σαφή μεταστροφή του προς ένα πιο ρεαλιστικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των Ισλαμιστών», προσθέτοντας ότι «ήταν πια καιρός».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε σχετικό άρθρο του το Reuters, ο Ολάντ «επανιδρύει τον εαυτό του ως ο αποφασιστικός πολεμικός ηγέτης και ο συμπονετικός πατέρας όλου του έθνους», την ίδια στιγμή που ο Σαρκοζi «αποδιοργανωμένος», προσπαθεί να ισορροπήσει «μεταξύ της υπεύθυνης στάσης ενός εθνικού ηγέτη που τάσσεται στο πλευρό της χώρας του και στην πολιτική ανάγκη να κριτικάρει τον διάδοχο του».
Αντί του Λαϊκού Κόμματος του Σαρκοζί, την «πειστική» απάντηση στον Ολάντ, δίνει -σύμφωνα με πολλούς πολιτικούς αναλυτές- η Μαρί Λεπέν, η οποία μετά και τα πρόσφατα γεγονότα και τον δικαιολογημένο φόβο που αυτά έχουν προκαλέσει, βρίσκει νέα ακροατήρια για τις ξενοφοβικές απόψεις της. Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι οδηγεί το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας της σε μια ιστορική νίκη στις περιφερειακές εκλογές του Δεκεμβρίου, η ακροδεξιά πολιτικός έχει την ευκαιρία τώρα, σύμφωνα με τον Guardian να θυμίσει στους Γάλλους τις θέσεις της μετα από την επίθεση στο Charlie Hebdo τον περασμένο Ιανουάριο, και να υποστηρίξει ότι «εμείς σας στα λέγαμε…»
Οι προτάσεις Ολάντ που χαρακτηρίσθηκαν ακόμη και από το Εθνικό Μέτωπο ως «αξιόλογες», περιλαμβάνουν την πρόσληψη 5.000 επιπλέον αστυνομικών, 1.000 συνοριοφυλάκων και 2.500 δικαστικών λειτουργών. Ο Γάλλος Πρόεδρος ανακοίνωσε επίσης την αυστηροποίηση της νομικής αντιμετώπισης των επιθέσεων με αύξηση των ποινών για ανάλογα εγκλήματα, την εντατικοποίηση των ελέγχων στα σύνορα, την αλλαγή στον κανονισμό λειτουργίας και εμπλοκής των αστυνομικών δυνάμεων και την στέρηση της γαλλικής υπηκοότητας σε καταδικασμένους για τρομοκρατικές επιθέσεις, μέτρα που μέχρι πρόσφατα απέρριπταν οι Σοσιαλιστές.
