Η Επιτροπή Σοφών στο πόρισμά της και αναφερόμενη στη νέα αρχιτεκτονική του συστήματος παραδέχεται ότι «καμία λύση δεν είναι ανώδυνη» και προτείνει ένα «διανεμητικό σύστημα εικονικών λογαριασμών καθορισμένων εισφορών υποστηριζόμενο από μια εθνική (κοινωνική) σύνταξη και ένα κεφάλαιο για την εγγύηση της βιωσιμότητας του συστήματος».
Με την καθιέρωσή της η εθνική σύνταξη θα αποκτήσει «αυτοτέλεια» και θα «αποχωριστεί» από το πλαίσιο των ασφαλιστικών (αναλογικών) παροχών του κάθε φορέα.
Επάνω σε αυτό το σύστημα θα προστίθεται η βασική σύνταξη που θα δίνεται σε όσους συμπληρώνουν τα 67 χρόνια. Ωστόσο, η βασική σύνταξη θα χορηγείται με κριτήρια, δηλαδή θα εξαιρούνται όσοι έχουν περιουσιακά στοιχεία.
Ουσιαστικά δημιουργείται ένας ατομικός λογαριασμός για τον ασφαλισμένο και το σύστημα θα ανατρέχει καθ’ όλη την περίοδο του εργάσιμου βίου του για να αναζητήσει αρχική περίοδο με χαμηλές αμοιβές -άρα και εισφορές- περίοδο εκτεταμένης ανεργίας -άρα καθόλου εισφορές- περιόδους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις -άρα μισές εισφορές- με αποτέλεσμα η τελική του σύνταξη να μειώνεται δραματικά.
Η Επιτροπή προτείνει να επιτρέπεται η «ελαστική συνταξιοδότηση», να επιλέγει δηλαδή ο ίδιος ο εργαζόμενος τη στιγμή της συνταξιοδότησής του, προκειμένου να μπορέσει να συμπληρώσει τις συντάξιμες αποδοχές του.
Για τον υπολογισμό της σύνταξης λαμβάνεται υπόψη το «προσδόκιμο ζωής».
Επίσης η κρατική χρηματοδότηση περιορίζεται μόνο για «όσους αδυνατούν να εισφέρουν για κοινωνικούς λόγους που αναγνωρίζεται ότι χρήζουν προστασίας».
Προτείνεται μια εθνική – κοινωνική σύνταξη για τα «άτομα που βρίσκονται κάτω από ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης».
Η «εθνική και η αναλογική σύνταξη θα σχεδιαστούν ως δίδυμο», με την πρώτη να κλιμακώνεται ανάλογα με το ύψος της δεύτερης και τα μέλη της οικογένειας. Επίσης η εθνική σύνταξη θα πρέπει «να μειώνεται προοδευτικά ανάλογα και με το ατομικό και οικογενειακό εισόδημα του δικαιούχου», με τελικό αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της σύνταξης.
Ακόμη προτείνεται η «καθιέρωση ενιαίου τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, κύριας και επικουρικής, για παλιούς και νέους ασφαλισμένους» καθώς και «ανακαθορισμός των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων με αναφορά στο νέο, ενιαίο τρόπο υπολογισμού της κύριας και επικουρικής σύνταξης για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους». Έτσι ο πέλεκυς των περικοπών θα πέσει και στους προ του 1993 ασφαλισμένους και στους μετά το 1993, αλλά και στους ήδη συνταξιούχους.
Επιπλέον, το πόρισμα εισηγείται τη δημιουργία ενός εθνικού φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Συγκεκριμένα, εισηγείται ότι ο «στόχος θα πρέπει να είναι ένας εθνικός φορέας κοινωνικής ασφάλισης με ένταξη σε αυτό όλων των φορέων κύριας, επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ παροχών (διοικητική ενοποίηση), μετά από ουσιαστική ενοποίηση του υπάρχοντος καθεστώτος κοινωνικής ασφάλισης. Στην προοπτική αυτή, το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ μετεξελίσσεται σε Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Δεν πρέπει να γίνει δεκτή καμία εξαίρεση, γιατί διαφορετικά το εγχείρημα της ενοποίησης θα υπονομευθεί στο σύνολό του», σημειώνεται χαρακτηριστικά στο πόρισμα. Φυσικά, με το ενιαίο αυτό ταμείο οι μειώσεις σε συντάξεις και παροχές θα οδεύσουν ενιαία προς τα κάτω.
Ως «αποκλίνουσα άποψη» στο πόρισμα προτείνεται η δημιουργία 3 Ταμείων: Μισθωτών, Αυτοαπασχολουμένων και Αγροτών σε συνδυασμό με «ανακαθορισμό των ήδη χορηγηθεισών συντάξεων».
Παράλληλα, στο πόρισμα εμπεριέχεται το ότι το σύστημα μπορεί να έχει «ενσωματωμένους σταθεροποιητές» για την περίπτωση αρνητικών εξελίξεων σε δημογραφικές ή οικονομικές παραμέτρους, δηλαδή οι περικοπές θα γίνονται αυτόματα από τους σταθεροποιητές.
Για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων του συστήματος, το πόρισμα υποστηρίζει ότι απαιτούνται «λύσεις-σοκ», όπως η δημιουργία ενός «αποθεματικού» μέσα από την επιβολή φόρων και την «ενεργητική διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών φορέων».
Διαβάστε όλο το πόρισμα ΕΔΩ
