Έξι μήνες αφού εξελέγη στην προεδρία της Βουλής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος αυτής της θητείας.. Μάλιστα ο φήμες ότι θα κατατεθεί, όπως έχουμε γράψει, πρότασης μομφής εναντίον της έχουν ενταθεί και οι σχέσεις της με το Μαξίμου βρίσκονται στο ναδίρ.
Το σύνολο των αντιπάλων, αν και ετερόκλητοι, που έχουν συσπειρώσει εναντίον της μας εντυπωσιάζει πάρα πολύ. Συμπεριλαμβάνει την κυβέρνηση, σύσσωμη τη φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση, το ΚΚΕ, τα «media της διαπλοκής», όπως τη αρέσει να τα αποκαλεί, ακόμα τους συμβασιούχους του καναλιού της Βουλής αλλά και τις 40.000 πολίτες που έχουν υπογράψει στο Facebook υπέρ της καθαίρεσής της. Πότε στο παρελθόν Πρόεδρος της Βουλής δεν εξέγειρε τέτοια πάθη.
Η ίδια η πρόεδρος της Βουλής θεωρεί ότι αυτό εκπορεύεται από τη λογική ότι είναι μια αδυσώπητη τιμωρός των διαπλεκόμενων, των φαύλων και των προσκυνημένων, και άρα εξόχως ενοχλητική για το παλαιό καθεστώς. Πιθανώς θεωρεί ότι οι υπογραφές στο Facebook, αλλά και οι χιλιάδες πολίτες που φώναζαν «Κάτω η χούντα της Ζωής» στις διαδηλώσεις υπέρ του «Ναι» προ ολίγων εβδομάδων, είναι όλα προϊόν καταχθόνιων ολιγαρχικών ραδιουργιών.
Τις τελευταίες εβδομάδες, το ρήγμα μεταξύ της κ. Κωνσταντοπούλου και του πρωθυπουργού έχει γίνει πολύ μεγάλο και σε αυτό έχει συμβάλει και η ίδια με βολές κατά της κυβέρνησης και των κατεπειγουσών διαδικασιών που δρομολόγησε για την ψήφιση του τρίτου μνημονίου και των προαπαιτουμένων.
Ωστόσο, η προσήλωση της προέδρου της Βουλής στις προσήκουσες διαδικασίες είναι ευκαιριακή, όχι ουσιαστική. Στο τηλεοπτικό υπερθέαμα της διάσκεψης των προέδρων, την περασμένη Τετάρτη, ο Νίκος Φίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για την «επιλεκτική» τήρηση των επιταγών της διαφάνειας εκ μέρους της κ. Κωνσταντοπούλου, με μία δηλητηριώδη αναφορά στη μη μεταδοθείσα συνεδρίαση της διάσκεψης για τον ορισμό των μελών του ΕΣΡ, όπου προεδρεύει επί του παρόντος η μητέρα της.
Οι επιλεκτικές ευαισθησίες της αναδεικνύονται και από τον τρόπο που ασκεί τον ρόλο – καινοτόμο κι αυτό – της σχολιάστριας των λεγομένων κάθε ομιλητή στη Βουλή. Η παραμικρή παρεκτροπή από τις αρχές της πολιτικής ορθότητας δια στόματος βουλευτών της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης γίνεται αυτομάτως αντικείμενο αυστηρής παρατήρησης. Εμφανώς πιο κραυγαλέες παρεμβάσεις βουλευτών της συμπολίτευσης διαφεύγουν – ακατανόητο πώς – το αλάνθαστο προοδευτικό της αισθητήριο.
Όμως δύο μέτρα και δύο σταθμά έχει υιοθετήσει η πρόεδρος της Βουλής και για την ανάγκη έγκαιρης ενημέρωσης της Βουλής και επαρκούς διαβούλευσης πριν από την ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων. Πιο χαρακτηριστικό από όλα είναι το παράδειγμα του δημοψηφίσματος. Κορυφαίοι συνταγματολόγοι, όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος, επικαλούμενοι τη δραστική σύντμηση της προεκλογικής περιόδου (με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου φυσικά), τη σύγχυση γύρω από το ερώτημα, αλλά και τη δημοσιονομική του φύση, μίλησαν για παραφθορά του δημοψηφίσματος στα όρια της εκτροπής. Το ίδιο το Συμβούλιο της Ευρώπης αναφέρθηκε σε διαδικασία που δεν πληροί τα διεθνή πρότυπα.
Βέβαια κ. Κωνσταντοπούλου, παρά την φαινομενική τυπολατρία που τη διακατέχει, δεν θορυβήθηκε από όλα αυτά που της καταμαρτυρούσαν σχετικά με το δημοψήφισμα. Στη δήλωσή της έξω από το Μαξίμου τη νύχτα που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, είπε για «απόφαση που δικαιώνει τη δημοκρατική επιταγή και τη λαϊκή εντολή» της κυβέρνησης. Τόνισε, δε, ότι η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων και στην αντίστασή τους κατά των μνημονιακών εκβιασμών που «επιχειρούν να το καταλύσουν με τη βία».
Η στάση της σχετικά με τη διαδικασία, με άλλα λόγια, καθορίζεται από την άποψή της επί της ουσίας. Το καλό δημοψήφισμα νομιμοποιεί οποιαδήποτε θεσμική διολίσθηση σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής του· το κακό μνημόνιο επιτρέπει την εξάντληση των διαδικαστικών μέσων για την παρακώλυση της ψήφισης. Αυτή η αμφιταλάντευση όμως δεν συνιστά θωράκιση του κράτους δικαίου και της κοινοβουλευτικής νομιμότητας, αλλά ευθεία υπονόμευσή του.
