Και μετά τη συνέντευξη του κ. Τσίπρα στον Νίκο Χατζηνικολάου, τι;

Είναι γνωστό ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πολιτικός ο οποίος κερδίζει από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις και αυτό το αξιοποιεί συχνά. Έτσι σε κρίσιμες στιγμές δεν φοβάται να δεχθεί και να απαντήσει σε ερωτήσεις, όσο δύσκολες κι αν είναι. Αυτό το απέδειξε σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις προεκλογικά, το απέδειξε και χθες βράδυ στη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου. Η άνεσή του αυτή τον κάνει να βρίσκεται στον αντίποδα της επικοινωνιακής στρατηγικής του κ. Σαμαρά, ο οποίος ως πρωθυπουργός είχε περιορίσει τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις,
Παρακολουθώντας τη συνέντευξη το πρώτο που πρέπει να σχολιάσει κανείς είναι η φράση: «Οι κινήσεις που κάνω δεν είναι κινήσεις αριστερού Πρωθυπουργού, αλλά κινήσεις ευθύνης» που ανέφερε κάποια στιγμή χθες ο πρωθυπουργός. Αυτή η φράση είναι ενδεικτική της αλλαγής πλεύσης, (κωλοτούμπας), την οποία έχει αποφασίσει να πραγματοποιήσει. Είναι η καλύτερη ένδειξη που έχουμε ότι έχει αποφασίσει να μην έρθει σε ρήξη, ούτε με τους έξω, ούτε με τους μέσα. Από πού βγαίνει αυτό το συμπέρασμα; Μα, είναι απλούστατο. Δεν αναφέρεις ότι σύντομα θα φτάσουμε σε συμφωνία αν είσαι αποφασισμένος να πας σε μετωπική, ενώ είναι λογικό να έχει βρεθεί και κάποιου είδους (προσωρινή) ισορροπία με την αριστερή του πτέρυγα.
Είναι άλλο στοιχείο ποτ επιβεβαιώνει τα παραπάνω είναι και το γεγονός ότι έβγαλε τις πρόωρες εκλογές από το τραπέζι, οι οποίες πρόωρες είναι ένα εργαλείο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «απειλή εξαφάνισης» σε όποιον εντός ΣΥΡΙΖΑ διαφοροποιείτο, δεδομένου ότι οι εκλογές εντός 18μηνου γίνονται με λίστα. Αυτό φανερώνει ότι ο πρωθυπουργός έβαλε το όπλο στο θηκάρι επειδή τα έχει βρει με τον «αντίπαλό» του.
Ένα άλλο στοιχείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε υποχρεωτικά είναι τι θα συμβεί αν η συμφωνία που τελικά θα συνάψει είναι «υπερβολικά σκληρή». Σε αυτή την περίπτωση είναι κατά τη γνώμη μας δεδομένο και το έχουμε ξαναγράψει ότι θα καταφύγει σε δημοψήφισμα. Τότε μπορεί να συμβεί το εξής παράδοξο: Να πάρει από το δημοψήφισμα μαζί του στο «ΝΑΙ» σχεδόν σύσσωμη την αντιπολίτευση – χωρίς όμως τυπικά να σηκώσει το πολιτικό βάρος του να τα «βρει» με Θεοδωράκη, Βενιζέλο και Σαμαρά – ενώ οι «σκληροί» του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούν τη δραχμή θα είναι μια πάρα πολύ μικρή και ανώνυμη μειοψηφία. Με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει ο κ. Τσίπρας και ο λαός θα μπορέσει άνετα να αποδεχτεί τη νέα συμφωνία.
Εάν συμβούν τα παραπάνω τι θα ακολουθήσει;
Η συνέχεια και με δεδομένο ότι ο Αλέξης Τσίπρας συντηρεί τη λαοφιλία του πρωτίστως λόγω της σύγκρουσης στην οποία έχει έρθει με τους εταίρους και με τη ΝΔ να παραμένει σε διαδικασία ενδοσκόπησης, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αναγκαστικά αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τις πραγματικές κυβερνητικές του ικανότητες. Ένας αντίπαλος πιο επικίνδυνος κι απ’ τον πιο σκληρό δανειστή.